Van kwaad tot erger

‘Toen ik op een nacht wakker werd was ik zo duizelig en misselijk dat ik niet meer kon lopen. De pijn trok door tot krampen in mijn nek en de druk in mijn hoofd was zo pijnlijk dat ik uiteindelijk mijn ouders belde of ze me naar het ziekenhuis wilden brengen. Daar werd ik door mijn KNO-arts gelijk doorgestuurd voor een operatie. Wat begon als een onschuldige middenoorontsteking escaleerde naar een acute rotsbeenontsteking. Toen ik na een 8 uur durende operatie wakker werd, vertelde de specialist me dat mijn gehoor aan één kant voor meer dan de helft weg was.’

 

Positief

‘Als professioneel zangeres en muzikant stortte mijn wereld in. Maar ik weigerde om uit angst voor falen en uit angst voor het onbekende mijn leven en mijn beslissingen over te laten nemen waardoor ik wellicht de mooiste kansen zou laten liggen. Wij denken met z’n allen vaak dat we geen keuze hebben en heel vaak maken we daarom de keuze ook niet. Wat we missen is de moed of bereidheid om die keuze te maken. En dat is wat het verschil maakt en die geweldige resultaten oplevert. Ik heb geleerd hoe je met een positieve mindset het verschil kunt maken en als muzikant met een verminderd gehoor nog steeds succesvol kan zijn.’

 

Kansen

‘In eerste instantie was ik heel erg blij dat die pijn en de druk in mijn hoofd, die ik al die maanden voelde, weg was. Daarbij vertelde de chirurg over de kansen bij gehoorherstellende operaties die in de maanden daarna nog zouden volgen en dat gaf me ook wel hoop. Ik ben van nature erg positief ingesteld en ik denk wel dat dat een beetje mijn redding was. Uitgaan van een goede afloop, in plaats van in de slachtofferrol te gaan zitten en geen uitweg meer zien.’

 

Een focus

‘Het klinkt heel erg gek, maar de periode van ziek zijn en daarna de acceptatie van een verminderd gehoor heeft me leren focussen. Het ziek zijn heeft me de waardevolle les geleerd dat je niet verder komt als je niet durft te springen in het onbekende en je laat tegenhouden door angst.  Ik waagde de sprong. Ik deed toelating aan de kunstacademie richting illustratie, werd aangenomen maar kreeg in dezelfde periode te horen dat ik op tournee mocht langs de Nederlandse en Belgische theaters met een professionele theatervoorstelling. Ik zegde mijn baan als muziek- en dansdocente op en tekende kort daarna een contract bij Nederlands grootste theaterimpresariaat om op tournee te gaan met mijn allereerste solovoorstelling ‘Niets is wat het lijkt’.’

 

Dieptepunt

‘Het dieptepunt was denk ik dat ik tot het besef kwam dat ik nooit meer ‘richting’ zou kunnen horen. Ik hoor erg slecht waar geluid vandaan komt. Wat ik moeilijk vond was het accepteren en het erkennen van mijn verlies. Dus als ik op het toneel sta en mijn monitor staat tien keer harder dan mijn medemuzikanten op het toneel voelt dat altijd vet ongemakkelijk voor mij naar de technici toe in het theater. Heel lang voelde ik mij door dit gehoorverlies een slechtere muzikant en daar was ik heel lang mee aan het worstelen.’

 

Lichtpuntjes

‘Er waren genoeg lichtpuntjes: allereerst mijn lieve ouders, zus, broer en vrienden die er voor me waren. Mijn moeder die elk bezoek, elk onderzoek en zelf tot het binnenrijden van de OK naast me stond. De periode dat ik aan het herstellen was,  heb ik een tijdje bij mijn ouders gewoond, zodat ze een beetje voor me konden zorgen. Het is echt ongelofelijk hoeveel mensen er betrokken waren met me, rondom de periode van ziek zijn, maar ook gedurende mijn herstelperiode. Uit de meest onverwachte hoeken kreeg ik kaartjes of kwamen mensen op ziekenbezoek. Dat deed me heel goed in de tijd.’

 

Muzikant

‘Ik ben nog altijd muzikant. Samen met mijn beste vriendin die ook muzikant is touren we momenteel langs de theaters met onze eigen liedjesvoorstelling: ‘Dromers’. Een voorstelling waarbij ik mijn liefde voor illustreren, taal en muziek kan combineren in een bijzondere muzikale voorstelling. Momenteel ben ik zelf bezig met het maken van een nieuwe voorstelling: ‘Die mannen, door haar’ die in seizoen 2020/2021 te zien zal zijn in de Nederlandse theaters. Daarnaast ben ik samen met een mede-muzikant eigenaar van ons mooie merk ‘Liefjesliedjes’.’

 

Levensles

‘De periode van ziek zijn heeft me de meest waardevolle levensles geleerd en dat is namelijk dat de mooiste dingen ontstaan als je écht durft te kijken naar jezelf. Het durven springen, en in mijn geval het opgeven van alle zekerheden die je hebt. Dit heeft me geleerd dat het punt van maximaal gevaar, het punt is van minimale angst en dat bang zijn niet de afwezigheid is hiervan, maar dat is bang zijn en het tóch doen. Het is een beetje te vergelijken met het gevoel wat ik heb 5 minuten voor aanvang als ik een voorstelling moet spelen, achter de coulisse. Doodeng vind ik het, en elke keer weer denk ik “nee, ik wil dit toch helemaal niet. Ik wil weg uit deze situatie.” En dan ga ik op, sta ik in dat licht dan dooft het licht, zet ik mijn eerste noot in en dan weet ik gewoon weer waarom ik dit wil doen. Dat dit de plek is waar ik wil zijn en dat dit is wat ik wil doen: een voorstelling maken, mensen met me verbinden en muziek delen.’

​

Een keuze

‘Het heeft me geleerd dat de mooiste dingen gebeuren wanneer je stopt met voorbereiden. Van kaarten, plattegronden, of het maken van excuses. Wanneer je gewoon echt durft te springen en durft te kijken naar jezelf. En niet naar wat er niet, maar juist naar wat er wel nodig is. Uiteindelijk heeft deze gebeurtenis me juist sneller geleid naar de plek waar ik het liefste ben: in het theater, met mijn eigen voorstelling, liedjes en monologen.’

​

Hoe het nu gaat

‘Ik heb goede en slechte dagen. Soms is mijn gehoor de ene dag minder dan de andere dag, of kan het zomaar zijn dat dit gedurende de dag ineens kan omslaan. Soms frustreert dat me, maar het heeft geen zin om ertegen te vechten. Volgens mij is de kunst om mee te deinen met dit alles. Op het moment dat ik een wat slechtere dag heb, staat mijn monitor op het toneel gewoon iets harder of probeer ik me meer te focussen op het schrijven.’

‘Ook ben ik mama van een lieve kleine mini van 2,5 jaar. Soms roept hij me en dan hoor ik niet zo goed van welke kant het geluid vandaan komt. Zoals bijvoorbeeld met het Nijntje verstopspelletje, daarmee wint hij dus altijd. Als  ik ’s avonds in bed lig, lig ik altijd op mijn ‘slechte oor’ zodat als er iets is met mijn mini, ik het in ieder geval hoor midden in de nacht.’

 

Dankbaar

‘Ik ben erg positief ingesteld en ontzettend dankbaar voor de plek waar ik nu ben. Ik had nergens anders willen zijn. Dat maakt me ontzettend dankbaar. Dankbaar dat ik als eigen baas mijn eigen keuzes kan maken. Dat ik kan leven van het muzikantschap en daar op mijn eigen unieke manier invulling aan kan geven. Door mijn gehoorherstellende operatie die ik een aantal jaar geleden heb gehad is het gelukkig iets beter geworden, maar nog steeds niet top. Dat is iets wat ik gewoon heb moeten accepteren.’